Tijd voor een toetje! Ik weet nog dat mijn moeder op visite in gezelschap stellig zei:”Wij houden niet van toetjes”, waarbij ik verontwaardigd met pruillipje reageerde met mijn piepstemmetje van acht:”Maar ik wel!”

Hoe durfde ze zoiets namens ons allemaal te verkondigen?

Het zullen wel de hippie-ideeën van haar zijn geweest, dat kinderen niet verwend moeten worden met toetjes en ander zoetigheid en zo.

Anyway, wat men het ene moment vindt, is het andere moment volslagen onzin. Dat is het mooie nu juist.

Vroeger was het toch heel normaal dat als je niet goed at, je dan suiker in je pap te eten kreeg? En als je niet goed sliep, dan wat whiskey in je flesje melk? Niet? Oh. Dat begreep ik van mijn opa en oma.

Maar dat is natuurlijk heel vroeger. Maar nu tegenwoordig moeten we allemaal vet-vrij, hippetittes en happepetattes. En morgen toch weer niet.

Weet je, als ik zo’n pakje cholestrolverlagende lekkere yoghurt-drank drink, ik dan bijna van mijn stokje ga? “Dan had je maar goed moeten ontbijten”, zou je zeggen (is natuurlijk ook, rustig maar, ik ben mijn leven aan het beteren). Maar als het heel erg vroeg is, krijg ik nog geen hap van wat dan ook naar binnen. De ochtend moet ook niet zo vroeg beginnen natuurlijk, dat is ook waar. Helemaal zo in de winter, als alles nog donker is en de zelfs vogeltjes hun oogjes strak dicht weten te houden.

Maar als het dat dan toch doet, en ik rode luchten met paarse sluimerwolken mag bewonderen, dan is een kopje kamille thee of iets groenigs toch het meest comfortabel om mee wakker te worden.

En toch, die lekkere yohurt-drankjes kies ik nog steeds graag, wanneer ik langs de schappen van de supermarkt struin. Maar niet meer van die extreme troep, al weet ik natuurlijk nog steeds niet wat al die toegevoegde poespas in zo’n pak van nu precies in je lichaam moet komen doen.

Er staan nog steeds rare kreten op, die voor mij niets aan de smaak toevoegen. Helemaal niet als ik bij gebrek aan melk en geen zin in het gebruiken van water, zo’n yoghurt-drank gebruik bij het maken van pannenkoekjes. En…

Wow! Wat een smaaksensatie! Dat was heftig. Ik overdreef van de week natuurlijk weer eens omdat het pak met ‘frambozen’ bijna op was en ik dus over ging op ‘limoen’. Verder niks geen onzin. Gewoon meel en eieren. Op gevoel bij elkaar gegooid. En daar hoeft natuurlijk geen extra zout, suiker of wat dan ook aan worden toegevoegd. Het was al meteen een feestje!

De vriend waar ik ermee naartoe huppelde en enthousiast liet proeven, moest er eerst nog even aan wennen. Hij herkende de smaak en kon er daardoor al snel ook van genieten. Woehahaa! Weer een lekker toetje ontdekt! Of ontbijt. Of lunch. Of tussendoortje. Hihi.