Als je naar de foto kijkt, zie je het misschien al: Een grote witte klodder als angstig gezicht met een traan uit het oog gelopen. Dat is niet zomaar angsten overwinnen. Dat is superangsten overwinnen! Want hoe zou ik het nou eens voor elkaar krijgen om een lekker paasontbijtje te creëren als ik niet eens een fatsoenlijk ei kan kloppen?

Overal in de winkel liggen de paaseitjes en spannende, veel te zoete, meringues op je te wachten. En je denkt: Maar dat kan ik toch zelf veel lekkerder? En dan moet je dat jezelf nog bewijzen ook! “Herkent u dat, dames en heren…?” Zou meneer Gremdaat zeggen.

Enfin, ik nam het Nationale Pannenkoekendag-moment om weer eens even lekker tijd te maken om te experimenteren. Ik besloot pannenkoeken te bakken voor alle geïnteresseerde bewoners uit het wooncomplex. Ik woon op een bijzondere plek als pionier waarbij jonge en oude bewoners tussen elkaar wonen in een oude zorginstelling. De zorg trekt daar weg en de oude bewoners die veel zorg behoeven verhuizen met de organisatie mee. Jullie begrijpen mogelijk dat dit onrust veroorzaakt bij een doelgroep die toch al erg kwetsbaar is. Om wat leed te verzachten bracht ik de pannenkoekjes rond met als extra toevoeging cacao. Want cacao helpt bij het geven van geluk. En ik zag dat hoe ouder je wordt, je met zulke kleine gebaren oprecht gelukkig kunt zijn. Ik ben erg dankbaar dat ik tussen deze mensen mag wonen waar iets simpels als doorbrekend zonlicht al vreugde geeft.

Toch wilde ik mijzelf verder uitdagen en dat ene ingewikkelde maar eens aangaan. Ik was er nog niet klaar voor om dit meteen voor al deze bewoners aan te bieden, maar durfde het wel voor mijn lunch.

Meerdere desserts tijdens kerstdiners heb ik op het laatste moment toch aangepast, want dit is voor mij het Hogere Koken. Maar misschien, dat zo vlak voor Pasen een geschikter moment is om het kloppen van eiwit verder te onderzoeken. En dat was het. Ik waste de kom nogmaals af en droogde met een papieren doek. Ook de kleine dunne garde kreeg nog een extra wasbeurtje.

Het ei scheidde ik netjes, en er viel niets dat geen eiwit was in de kom. Jaha, daar moet je blijkbaar heel secuur in zijn. En dan ellenlang kloppen. En kloppen. En kloppen. Spierpijn heb ik er van. Want het moet ook heel snel. Totdat het aan de kom blijft hangen. En als dat dan lukt, dan spring je een gat in de lucht! Alsof je je eigen wolkenlucht hebt gecreëerd. Wel een beetje suiker toevoegen hoor. En even in de oven laten drogen. Jammie voor op de cacao-pannenkoek! Of scone. Of poffertjes. Of wafels… Of met ijs… Of gewoon zo, als koekje….Of……;-)