Ruth Krooshof (33 jaar) werkt als tolk Nederlandse gebarentaal. Vier jaar geleden was zij 56 kg zwaarder dan dat zij vandaag de dag is. Zij vertelt in haar persoonlijke verhaal over haar strijd tegen overgewicht en hoe haar leven er nu uitziet.
Hoe is deze verandering in levensstijl voor jou begonnen?
Augustus 2013, Lowlands, camping 3. Daar is het begonnen. Het einde van veel te dik zijn. Het einde van kotsen, narigheid en een 150 kilo zwaar lijf wat in de weg zit. Ik was er helemaal klaar mee. Na afloop van weer een run naar een wc omdat mijn lijf het niet meer aankon, had ik een gesprek met mijn beste vriendin. En daar begon het. Eten volgens “De Voedselzandloper”.
Bij thuiskomst heb ik het boek gekocht, in één ruk uitgelezen en de volgende ochtend mijn keukenkastinhoud in een vuilniszak gegooid. Vanaf nu zou het anders gaan. Ik had dit al heel wat vaker gedacht en van de 75 kilo die ik in diverse pogingen in het verleden had weg-gelijnd, zaten er alweer 100 aan, maar dit was anders. Geen schema’s, geen “moeten”, geen “verboden voedsel”. Wat het wel was? Geen brood, pasta, rijst, aardappels, suiker, melk en weinig rood vlees. Kortom, “snelle” koolhydraten de deur uit en vooral gezond voedsel mijn mond in. Calorieën zijn niet zo belangrijk, en dat bleek ook, want ik at de eerste winter zo’n beetje drie keer per week kaasfondue met komkommer en bloemkool in plaats van brood. De eerste kilo’s vlogen er af, en na twee jaar was ik 50 kilo lichter dan op die bewuste Lowlands. Nog steeds geen slanke den, want dat zit er niet in (althans, dat dacht ik).
In die twee jaar ben ik begonnen met hardlopen en krachttraining. En toen kwam er een grote aap uit de mouw, want in augustus 2016 kwam ik erachter dat ik lipoedeem had. Deze hele fijne ziekte is een disbalans in je oestrogeen/testosteron-spiegel waardoor je extra vetcellen aanmaakt in de pubertijd, met name rond je benen en/of armen en deze maar lekker vocht en vet blijven aantrekken. Dus al het harde werk van de jaren ervoor zou zo maar eens teniet kunnen worden gedaan door deze ziekte. Want als je hier dus niets aan doet, blijft het groeien. Zelfs zo erg dat je in een rolstoel kunt belanden of arbeidsongeschikt kan worden. Eraf sporten of “diëten” is nagenoeg onmogelijk, dit vet en vocht vindt het wel prima in je lijf.
Ik heb toen besloten dat ik me er aan zou laten opereren. Geen goedkoop geintje, want het wordt nog steeds gezien als “cosmetisch” door de zorgverzekering. Maar dan ben ik wel van de zieke cellen af en kan ik doorgaan met mijn “Ruth wordt fit”-proces. De dokter schatte in dat ik drie operaties nodig had. Door mijn voedingspatroon en sport-regime zijn het er uiteindelijk er twee geworden. Een deel heb ik er dus zelf af gekregen. Een bijna onmogelijke taak, maar het is toch gelukt!
Hoe ziet jouw voedingspatroon er nu uit?
Inmiddels heb ik me verdiept in voeding. Hoeveel calorieën, koolhydraten, vetten en eiwitten ik (en anderen) moeten eten om gezond te zijn is dagelijkse kost. Door het berekenen van mijn basisverbranding (BMR) en mijn “verbrandingsniveau” (PAL) weet ik precies wat ik nodig heb en wat ik moet doen om af te vallen, gelijk te blijven, of vetmassa af te bouwen en spiermassa op te bouwen.
Wat is het resultaat van deze gezondere levensstijl?
Ik loop nu gemiddeld zo’n 10 tot 15 km per week hard en ik gooi bijna dagelijks met gewichten in de sportschool. Dat heeft mijn lijf van standje “Barbapappa” (dus uitgezakt en veel los vel) naar een bijna echte “fitgirl” gebracht. Ik ben er nog niet helemaal, maar dat ik elke keer verbeter maakt het leuk.
Ik ben blij dat ik die kilo’s en vooral die ongezonde manier van leven kwijt ben. Hierdoor heb ik vorig jaar een twee officiële en één “oefen” halve marathons kunnen lopen. Ook heb ik drie mudruns van 12km of langer gedaan. (En die mudruns zijn echt alleen maar voor fitte, superslanke mensen, dacht ik vroeger) Ik, het meisje dat nooit sportief was en nu verdrietig wordt als ze een dag niet kan sporten. Er is niet één specifiek ding wat ik op kan noemen waar ik nu trots op ben, omdat elke keer als ik een finishlijn haal, of mijn lijf steeds verder zich ontwikkelt, ik apetrots ben.
Blijf je de rest van je leven deze levensstijl volgen?
Dit is iets wat ik de rest van mijn leven kan volhouden, omdat het ruimte biedt om af en toe een stuk taart, chocola of iets dergelijks te eten. Door mijn voeding door de weeks wat “strenger” te zijn, kan ik in het weekend wat losser zijn en zo toch blijven afvallen.
Als jij het roer om wilt gooien, anders wilt leven, anders wilt voelen, twijfel niet! Doe! Want als ik het kan, dan kan iedereen het!
Mocht je me willen volgen, dan kan dit via mijn blog , Instagram (@fitfatfine) of Facebook (@fitfatfine).
Leave A Comment